Prace wideo  Ewy Bobrowskiej, Katarzyny Ferworn-Horawy i Anny Shimomury na wystawie Videocube na Słowacji dotyczącej losów uchodźców wojennych.

Prace zrealizowane w Pracowni Sztuki Domeny Publicznej we współpracy z Fundacją Międzynarodowa Inicjatywa Humanitarna.

Projekt Stigma Ewy Bobrowskiej ujawnia mechanizmy społecznego wykluczeniach i izolacji imigrantów. Greckie wyrażenie stigma-atos oznacza piętno wypalone rozpalonym żelazem na skórze przestępcy lub niewolnika w celu oznaczenia jego przynależności. Narracja nawiązuje do cielesnej pamięci strachu imigrantów  i wzywa do współczucia i empatii w duchu myśli Richarda Rorty'ego oraz  imperatywu solidarności z cierpiącym Innym Emmanuela Levinasa.

Archiwum pamięci zbiorowej, które musi pomieścić zarówno strach przed imigrantami, jak i wspomnienia osób społecznie wykluczonych, takich  jak uchodźcy, domaga się odpowiedzialności etycznej. Wina i odpowiedzialność za ich cierpienie zostają wtórnie zapisane również na naszych ciałach.

Katarzyma Ferworn-Horawa, Kolorowe sukienki, 2016

Praca wideo Katarzyny Ferworn-Horawy  Kolorowe sukienki, która powstała we współpracy z Fundacją Międzynarodowa Inicjatywa Humanitarna, oparta jest na  wywiadach przeprowadzonych z imigrantkami z dawnych republik sowieckich, obecnie przebywających w Ośrodku dla Migrantów na Tarchominie. Artystka udziela głosu tym, którzy byli go pozbawieni i relacjonuje dramatyczne opowieści uchodźców.