LIQUID STORY

artyści: Marcin Błazucki, Christina Desylla, Adam Janisch, Gloria Faron, Maja Li Härdelin, Zofia Jakubowska, Joanna Kurczewska, Katarzyna Leszczyńska, Kamil Niedziałek–Milito, Dorota Nosowicz, Adam Pietrzyk, Kaja Kant/Aleksandra J. Pachnik, Grzegorz Piwkowski, Piotr Praga, Anahita Rezaei

kuratorzy: prof. Krzysztof Olszewski, dr Magdalena Janus, mgr Anita Kwiatkowska

oprawa graficzna: meg janus

19-29.02.2020

„Fundamentem nie jest arcydzieło, zamknięty cykl, bierna kontemplacja i czysto estetyczne spełnienie. [Intermedialna strategia procesu tworzenia - przyp. K.0.], to sposób bycia w świecie, integralny i nierozerwalny składnik egzystencji, to już nie tylko estetyczna lecz także etyczna kategoria."

Pierre Boulez

Na wystawie prezentowane są wybrane prace studentów, powstałe na przestrzeni 10 lat działania Pracowni Komunikacji Intermedialnej na Wydziale Sztuki Mediów, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tytułową Liquid Story, Płynną Historię, opowiadają z jednej strony realizacje oparte na słowie, strukturze czy fabule, z drugiej strony te nakierowane na obszar działań płynnych, nieuchwytnych, intuicyjnych lub kontemplacyjnych. Oczywiście próba skategoryzowania wielowymiarowych prac, jest skazana na porażkę. Prawdziwe sensy i konteksty tworzą się właśnie pomiędzy wspomnianymi pierwiastkami, pisząc ciągle na nowo nieoczywistą, nielinearną narrację – Liquid Story.

Wszyscy jesteśmy z wyobraźni. Żyjemy pomiędzy codziennością a wolnością sztuki. Między byciem na co dzień a stawaniem się, często poza zasięgiem naszego wzroku. W PKI między innymi proponujemy skoncentrowanie się na tych wątkach narracji postpamięciowej, które bywają pomijane w oficjalnym dyskursie, są wobec niego komplementarne lub konkurencyjne. Od ponad 10 lat, to właśnie takie historie przede wszystkim, konsolidują nas w tym miejscu jakim jest stworzona i cały czas aktualizowana przez studentów Pracownia Komunikacji Intermedialnej właśnie tu, na Wydziale Sztuki Mediów.

PKI – jako miejsce inkluzywnych przestrzeni dla autentycznego wyrażania myśli. Bez ścisłej przynależności do klasycznych dyscyplin w normatywnej poprawności, często na przekór modzie i z ciągłym zaproszeniem do eksperymentowania. Intermedialnie i coraz częściej transkulturowo, również pomiędzy performensem a sztuką krytyczną i często poza kanonem.

„Uczyć się i praktykować to, czego się nauczyliśmy, wciąż i wciąż, to przyjemność, czyż nie?" Konfucjusz

czytaj więcej na facebooku